Maen Florin, born in Kleine-Brogel (Belgium) in 1954, lives and works in Schelderode near Ghent. Maen studied sculpture at the Royal Academy of Antwerp and at Sint Lucas Hogeschool in Ghent.

Since the mid-1980s, she has been sculpting in a variety of materials, including bronze, polyester, textiles and plaster. Since 2015, however, she has been focusing particularly on ceramics, creating monumental pieces in her studio in Schelderode near Ghent.

{{slider-1}}

Between vision and experience, she tries to project a new image of a world in transformation. She draws her inspiration from all living things and is nourished by the relationships that can be woven from one being to another. Her sculptures are archetypes of a world that she sees as an immense stage on which the human comedy is played out. Her characters often appear suspended, melancholy, in introspective apparitions.

Maen tries to capture deep feelings in the expressions on their faces. When you look into their heads, a whole life appears. You can imagine the character’s life and feelings, their torments, failures and hopes. The heads are not portraits, but archetypes. Melancholy lurks behind their closed eyes; they are the ambivalence of our position in the world: monstrous and beautiful, strong and fragile. These larger-than-life ceramic heads are shaped directly from clay and painted with glaze.

Recently, in 2020, Maen started working on some new icons. These phantasmagorical creatures symbolize the mutations engendered by man, leading to radical transformations of the environment. Unlike the sculptures she has made in recent years, which have focused exclusively on male faces, the forms of these sculptures are feminine and protective, symbolizing the nourishing force of nature, the maternal force of the sea.

She is strongly motivated by the creative process in which intuition, chance and matter interact.

As a sculptor, clay has always been very important to her, but always as an intermediate material for design and not as a final product. Today, clay is the final material, much more direct and spontaneous. And thanks to her developed process of glazing, applied in transparent layers, an extra dimension opens up, with more expression, more depth, leading to more complete sculptures.

{{slider-2}}

As part of the State of Play main stage at the Horst Arts & Music Festival 2023, designed by Stand Van Zaken, six loaned artworks by emerging and established artists were presented over the three days of the festival. This initiative was exceptionally well received by the participating artists, who benefited from a high-quality presentation moment with a broad audience reach, leading to new development opportunities.

In 2024, six more artists were invited to showcase their work—this time, all alumni of HISK, in collaboration with .TheWorkshop.

This year, Belgian artist Mean Florin will take over the columns with existing sculptures, presenting a solo exhibition during the summer.

Maen Florin, geboren in Kleine-Brogel (België) in 1954, woont en werkt in Schelderode bij Gent. Maen studeerde beeldhouwkunst aan de Koninklijke Academie van Antwerpen en aan de Sint Lucas Hogeschool in Gent.

Sinds het midden van de jaren 1980 beeldhouwt ze in verschillende materialen, waaronder brons, polyester, textiel en gips. Sinds 2015 richt ze zich echter vooral op keramiek en creëert ze monumentale stukken in haar atelier in Schelderode bij Gent.

{{slider-1}}

Tussen visie en ervaring probeert ze een nieuw beeld te projecteren van een wereld in transformatie. Ze haalt haar inspiratie uit alle levende wezens en wordt gevoed door de relaties die van het ene wezen naar het andere kunnen worden geweven. Haar sculpturen zijn archetypen van een wereld die ze ziet als een immens podium waarop de menselijke komedie zich afspeelt. Haar personages verschijnen vaak zwevend, melancholisch, in introspectieve verschijningen.

Maen probeert diepe gevoelens vast te leggen in de uitdrukkingen op hun gezichten. Als je in hun hoofden kijkt, verschijnt er een heel leven. Je kunt je het leven en de gevoelens van de personages voorstellen, hun kwellingen, mislukkingen en hoop. De hoofden zijn geen portretten, maar archetypen. Melancholie schuilt achter hun gesloten ogen; ze zijn de ambivalentie van onze positie in de wereld: monsterlijk en mooi, sterk en kwetsbaar. Deze groter dan levensgrote keramische hoofden zijn direct uit klei gevormd en met glazuur beschilderd.

Onlangs, in 2020, begon Maen te werken aan een aantal nieuwe iconen. Deze fantasmagorische wezens symboliseren de mutaties die door de mens worden veroorzaakt, wat leidt tot radicale transformaties van de omgeving. In tegenstelling tot de sculpturen die ze de afgelopen jaren heeft gemaakt, die zich uitsluitend op mannelijke gezichten hebben gericht, zijn de vormen van deze sculpturen vrouwelijk en beschermend, en symboliseren ze de voedende kracht van de natuur, de moederlijke kracht van de zee. Ze wordt sterk gemotiveerd door het creatieve proces waarin intuïtie, toeval en materie op elkaar inwerken.

Als beeldhouwer is klei altijd erg belangrijk voor haar geweest, maar altijd als tussenmateriaal voor ontwerp en niet als eindproduct. Tegenwoordig is klei het uiteindelijke materiaal, veel directer en spontaner. En dankzij haar ontwikkelde glazuurproces, aangebracht in transparante lagen, opent zich een extra dimensie, met meer expressie, meer diepte, wat leidt tot completere sculpturen.

{{slider-2}}

‍